به گزارش سرویس قاب نقره برنا، حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) درباره علماء و بزرگان می‌فرماید: به معلومات و واضحات خود، عمل نمىكنیم، مَعَ ذلك مقامات و علمیات و معارف بالاتر را طالبیم.
به یاد دارم در كربلا آقا شیخ نابینایى در بالا سر سیّدالشهدا ـ علیهالسّلام ـ و در حالى كه مرا نمىدید، به پسرش كه كوچك بود و هنوز بالغ نشده بود، مىگفت:
پسرم! نماز بخوان.
وقتى پسر به نماز ایستاد، در وقت نیّت، وقتى كه مىخواست به او یاد دهد كه چگونه نیّت كند، مىگفت: پسرم! در نماز دلت را به خدا ببند!
یك كلمه است، گوش كردن و نكردن، گفتن و نگفتن ولى فرقش از زمین تا آسمان است.
اگر میل دارى به جایى برسى كه سیّد رضى، سیّد مرتضى، و شیخ مفید ـ رحمهم اللّه ـ رسیدند، كارى بكن كه آنها مىكردند، تا به مقامات آنها برسى. آرى، با حرف تنها نمىتوان به جایى كه آنها رسیده اند، رسید.
علمیات آنان شرق و غرب را فرا گرفته و عملیات آنها هم قابل انكار نیست، و كرامات عجیب و غریب هم از آنها نقل شده كه قابل انكار نیست.
بنابراین، فرق ما و آنها این است كه آنها اهل علم و عمل و صاحب مقامات و كرامات بوده اند و ما نیستیم.
به نظر بنده تفاوت میان ما و آنها فقط در این است كه آنها به آن چه مىدانستند، عمل مىكردند؛ ولى ما حتى آن چه را كه مىبینیم، عمل نمىكنیم! و حتى أَلاْءَهَمّ فَالاْءَهَمَّ و أَلاْءَوْجَب فَالاْءَوْجَب را رعایت نمىكنیم! آنها در مقام عمل حتى در عمل به مستحبات، منتظر حالى بودند كه آن را خوب انجام دهند! تنها مشابهت ما با آنها این است كه آنها در ایمان و یقین قوى بودند و صلابت داشتند، و ایمان و یقین ما ضعیف است!
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند